Η Alis έφυγε από την Wonderland και τώρα πρέπει να προσαρμοστεί στον πραγματικό κόσμο που για να επιβιώσει πρέπει να φέρει στα μέτρα της. Σουρεαλισμός, διάβασμα, ταξίδια, παραμύθια, ταινίες, γλυκά, όμορφα χρώματα... όλα όσα χρειάζονται για να μετατραπεί η καθημερινότητα σε μία μοναδική wonderland

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

Πρέπει οι δίκες δολοφόνων να μεταδίδονται από την τηλεόραση;


Στις 20 Ιουλίου 2012, σε  κινηματογράφο στην Αουρόρα του Κολοράντο όπου παιζόταν μεταμεσονύχτια προβολή της ταινίας The Dark Knight Rises ένας άνδρας σηκώθηκε από τη θέση του και άνοιξε πυρ εναντίον των θεατών. Δώδεκα άνθρωποι σκοτώθηκαν και 70 τραυματίστηκαν. Το κίνητρο του δράστη δεν έγινε ποτέ σαφές - ο ύποπτος αφού τον συνέλαβαν είπε στην αστυνομία ότι ήταν ο Joker. Ωστόσο όπως συμβαίνει συνήθως στις υποθέσεις μαζικών δολοφονιών, εδώ και 26 μήνες, ο δράστης προσελκύει την προσοχή των μέσων.

Οπότε δεν αποτελεί έκπληξη ότι το καλωδιακό δίκτυο TruTV (επισήμως Court TV), έξι τοπικά τηλεοπτικά δίκτυα και ένας ραδιοφωνικός σταθμός στο Ντένβερ έχουν υποβάλλει αίτημα στον Carlos Samour, επικεφαλής δικαστή του περιφερειακού δικαστηρίου της κομητείας Arapahoe, προκειμένου να επιτρέψει τις κάμερες στη δικαστική αίθουσα όταν ξεκινήσει η δίκη του δράστη τον Δεκέμβριο. Ωστόσο οι Lonnie και Sandy Phillips, οι γονείς της 24χρονης Jessica Ghawi, που ήταν ένα από τα θύματα, λένε ότι το να προβληθεί η νομική διαδικασία από την τηλεόραση θα δώσει πολύ μεγάλη προβολή στον δολοφόνο.
«Στο παρασκήνιο, οι οικογένειες των νεκρών και των τραυματισμένων στην Αουρόρα έχουν ήδη αντιμετωπίσει επιπλέον ψυχολογικά τραύματα από την παρενόχληση που έχουν υποστεί και η οποία σχετίζεται με την υπόθεση» έγραψε. «Το να υπάρχουν κάμερες στη δικαστική αίθουσα που θα μεταδίδουν εικόνες σε όλη την υφήλιο και θα δίνουν δημοσιότητα στο τέρας που κατηγορείται για αυτό το έγκλημα θα αυξήσει τα περιστατικά συναισθηματικής συντριβής και σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα».
Οι εγκληματίες υπήρξαν πάντα πηγή γοητείας για το κοινό. Στην προ-τηλεόρασης εποχή, οι δολοφόνοι όπως ο Billy the Kid και κλέφτες όπως οι Bonnie & Clyde μετατράπηκαν σε μύθους μέσω των ρεπορτάζ των εφημερίδων και των τραγουδιών. Φυσικά, δεν χρειάστηκε πολύς καιρός με την ευρεία υιοθέτηση της τηλεόρασης, να βρει το νέο μέσο το δρόμο για τις δικαστικές αίθουσες.
Η δίκη του κατά συρροή δολοφόνου, Ted Bundy το 1979 ήταν η πρώτη που μεταδόθηκε σε εθνικό επίπεδο στις ΗΠΑ και το 1981 το Ανώτατο Δικαστήριο απεφάνθη ότι οι πολιτείες θα μπορούσα να επιτρέπουν τη φωτογράφιση και κινηματογράφηση των ποινικών διαδικασιών. Η δεκαετία του ’90 ήταν κατά κάποιο τρόπο η χρυσή εποχή των μαγνητοσκοπημένων δικών: δεκάδες μέσα ενημέρωσης από όλο τον κόσμο ήταν εκεί για να δείξουν στους τηλεθεατές την καταδίκη του Jeffrey Dahmer για φόνο, το 1992, και εκατομμύρια συντονίστηκαν την επόμενη χρονιά στο Court TV για να παρακολουθήσουν τη δίκη των αδερφών Menendez, που δολοφόνησαν τους πλούσιους γονείς τους με ένα κυνηγετικό όπλο.
Έπειτα προέκυψε η δίκη του O.J. Simpson. Ο δικαστής LanceIto επέτρεψε τις κάμερες στη δικαστική αίθουσά του και φέρεται να καταλήφθηκε από μανία δημοσιότητας, τέτοια ώστε παρακολουθούσε τον εαυτό του στην τηλεόραση, στο σπίτι. Μέχρι τότε, ήταν σαφές ότι στον κόσμο άρεσε να παρακολουθεί τις δίκες για ανθρωποκτονίες.
πηγή: vice.com